Η performance Exile Europa θα λάβει χώρα τo Σάββατο στις 17 Σεπτεμβρίου στο Ελληνικό Περίπτερο – Giardini στις 14.00.
Λαμβάνουν μέρος οι Χριστίνα Θωμοπούλου,Δημήτρης Σαμίρ, Ελένη Τζιρτζιλάκη, Στέφανος Χανδέλης. Θα ακολουθήσει η εισήγηση Lesvos Solidarity-PIKPA: The creation and the evolution of a self-managed refugee camp απο την Ελένη Αλτίνογλου, προβολή βίντεο και συζήτηση. Στη συζήτηση θα συμμετέχουν οι Biennale Urbana (Andrea Curtoni,Giulia Mazzorin), Nation 25 (Caterina Pecchioli), Over The Fortress, The Nationless Pavillon, S.a.l.e-Docks, Stalker (Lorenzo Romito).
H performance Exile Europa σχολιάζει την έννοια της εξορίας και πώς διαμορφώνεται στην σημερινή Ευρώπη που μετατρέπεται σε τόπο εξορίας για τους πρόσφυγες όταν τα σύνορα κλείνουν.
Μετά τη συμφωνία ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία, που υπέγραψε και η Ελλάδα, πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, έκλεισαν ξανά τα σύνορά τους εφαρμόζοντας πλέον την πολιτική των κλειστών συνόρων. Στην Ελλάδα πολλοί-ες έχουν εγκλωβιστεί, σε στρατόπεδα (“hotspots”) αλλά και ευρύτερα στην χώρα. Δημιουργείται μία ιδιαίτερα έντονη αντίφαση καθώς βρίσκονται σε μετακίνηση και παράλληλα σε εγκλωβισμό. Στις παρούσες συνθήκες οι άνθρωποι γίνονται αόρατοι. Μοιάζει ο τελικός προορισμός να είναι η παραδοχή του εγκλωβισμού.
Εξορία είναι τώρα η Ελλάδα για τους πρόσφυγες. Εξορία στα σύνορα στην Ειδομένη, στα κέντρα κράτησης-νέα στρατόπεδα που είναι χώροι εξορίας χωρίς ημερομηνία λήξης. Παράλληλα, νέες μορφές συλλογικής κατοίκησης αναπτύσσονται σε χώρους και χρόνους συνόρων όπως στην Ειδομένη ή στο Καλαί, και η αλληλεγγύη ξεπροβάλλει αναπτύσσοντας δυνατότητες συγκατοίκησης σε χώρους αυτοδιαχειριζόμενους και μη. Η χρήση του ίντερνετ και του δορυφορικού χάρτη δεν χρησιμοποιείται μόνο ως μορφή ελέγχου, αλλά ανοίγει νέες δυνατότητες χαρτογράφησης και αλληλεγγύης στη διάρκεια του ταξιδιού χαράσσοντας διαδρομές και δικτυώσεις.
Στην σημερινή Ευρώπη οι εξορίες δημιουργούνται εντός και εκτός των εδαφών της. Ο χρόνος μετασχηματίζεται ολέθρια. Μετά το αποτυχημένο αμφιλεγόμενο πραξικόπημα στην Τουρκία, το Brexit στη Mεγαλη Bρετανία, τις τρομοκρατικές επιθέσεις στους τόπους της διαδρομής, όλα βρίσκονται σε αυξανόμενη ρευστότητα και γεωπολιτική αστάθεια, αυξάνοντας τα εμπόδια και τα σύνορα που οι μετακινούμενοι-ες έχουν να διασχίσουν. Με τα νέα δεδομένα προς τα που θα γίνονται οι επαναπροωθήσεις; Πού βρίσκεται το σημερινό άσυλο; Τίποτα δεν είναι σταθερό. Τα δεδομένα συνεχώς αλλάζουν.
Τα ίχνη των προσφύγων – των σημερινών εξόριστων – εξαφανίζονται στο πέρασμά τους. Eυάλωτα σώματα βρίσκονται κάπου και ταυτόχρονα πουθενά. Το ίδιο το σώμα αποκτά διαστάσεις συνόρων.
Η περφόρμανς Exile Europa χαρτογραφεί την έννοια της εξορίας μέσα από το σώμα, το τραγούδι, την ποίηση και την υλικότητα στη Βενετία. Στην παρούσα συνθήκη, εξερευνώντας χώρους και χρόνους εύθραυστους ταξιδιού, κατοίκησης, αποκλεισμού και εξορίας των προσφύγων, ανασύρουμε μνήμες εξορίας, και ανατρέχουμε στη μνήμη-τραύμα που αφορά τη Μακρόνησο, νησί εξορίας και βασανιστηρίων των αγωνιστών και αγωνιστριών στο μετεμφυλιακό τοπίο της Ελλάδας. Οι μαρτυρίες από την εξορία της Μακρονήσου συνυπάρχουν με τις ιστορίες για τους τόπους εξορίας των προσφύγων: την Ειδομένη, το λιμάνι του Πειραιά, τον Ελαιώνα, την Αμυγδαλέζα, τα Διαβατά, την Μόρια, μαζί με την ποίηση από τους τόπους προέλευσης σε γλώσσες οικείες και ανοίκειες.
Η performance θα λάβει χώρα στο Ελληνικό Περίπτερο–Giardini το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2016, 14.00-18.00 Στην performance συμμετέχουν: Χριστίνα Θωμοπούλου, Δημήτρης Σαμήρ, Ελένη Τζιρτζιλάκη, Στεφανος Χανδέλης.
Μετά την περφόρμανς θα ακολουθήσει η εισήγηση της Ελένης Αλτίνογλου με τον τίτλο Lesvos Solidarity-PIKPA: The creation and the evolution of a self-managed refugee camp. Μετά από την παρουσίαση θα γίνει προβολή βίντεο και συζήτηση. Η εισήγηση και η συζήτηση επιδιώκουν να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως: Τι σημασία έχει σ’ αυτή τη φάση ένας χώρος όπως το ΠΙΚΠΑ Μυτιλήνης, που έχει θεωρηθεί από πολλούς πρότυπο αυτοδιαχειριζόμενου χώρου φιλοξενίας προσφύγων; Πως διαμορφώθηκε ο χώρος μέσα στον χρόνο; Ποιες είναι οι νέες μορφές κατοίκησης που δημιουργούνται σε χώρους έντασης συνόρων, σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, ποιες είναι οι αντιφάσεις; Πρόκειται για συμμετοχικό σχεδιασμό; Με ή χωρίς αρχιτέκτονες; Ποιος ο ρόλος της τέχνης;
Στη συζήτηση θα συμμετέχουν οι :Biennale Urbana (Andrea Curtoni, Giulia Mazzorin)
Nation25 (Caterina Pecchioli)
OverTheFortress
The Nationless Pavilion (Sara Alberani)
S.a.L.E.-Docks
Stalker (Lorenzo Romito)
Στην Μακρόνησο θα πάμε από το Λαύριο στις 5 Οκτωβρίου με το καραβάκι.
Ευχαριστούμε τον Αντώνη και τον Γιάννη Ατσόνιο κεραμίστες από το Βαθύ στη Σίφνο .
#ThisIsACoop
Association of Greek Architects – SADAS
Έμπνευση-οργάνωση δράσης:
Νομαδική Αρχιτεκτονική(www.nomadikiarxitektoniki.net)
Με Νύχια και με Δόντια
Mε την συνεργασία των: Sara Alberani (Nation25, The Nationless Pavilion)
Alessandra Pomarico (Free Home University)
www.nomadikiarxitektoniki.net,
https://menychiakaimedontia.wordpress.com