Το θέατρο Εμπρός ως κοινό αγαθό στη γειτονιά και στην πόλη.

Από τη συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ.

Από την αρχή ως κάτοικοι επιθυμούσαμε το Εμπρός ως κοινό αγαθό. Είχαμε το δικαίωμα να επαναοικειοποιηθούμε κάτι που μας ανήκε. Ήταν για χρόνια ένα εγκαταλειμμένο κτίριο στο κέντρο της γειτονιάς του Ψυρρή, που είχε μετασχηματιστεί μέσα από ένα ιδιόμορφο gentrification, όπου αρχικά εκτοπίστηκαν με το διάταγμα του 1998 τα βιοτεχνικά εργαστήρια, στη συνέχεια στην περιοχή κυριάρχησαν τα κέντρα διασκέδασης, εξαιτίας της αύξησης των ενοικίων εκτοπίστηκαν και οι τελευταίοι παλαιοί κάτοικοι , για να έρθουν οι νέοι κάτοικοι των lofts. Πρόκειται για μια γειτονιά με πολλά προβλήματα, που για χρόνια εγκαταλείφτηκε στα χέρια των κερδοσκόπων της μαφίας, που σήμερα στα σύνορά της κατοικείται απο μετανάστες και εκτοπισμένους της παγκοσμιοποίησης, αστικούς νομάδες, και από πολλούς πρεκάριους καλλιτέχνες σε ημιεγκαταλειμμένα κτίρια, όπου υπάρχουν ακόμη μερικά εργαστήρια που αντιστέκονται, με φτώχεια, με άστεγους , με ανθρώπους φαντάσματα στους δρόμους της.

Αρχικά απο τις αρχές του 2011 ως κάτοικοι , απευθυνθήκαμε στην ΚΕΔ ,στο Υπουργείο πολιτισμού, στο α δημοτικό διαμέρισμα, στον Δήμο της Αθήνας, προτείνοντας την επαναλειτουργία του επαναχρηση του ως «αυτοδιαχειριζόμενου χώρου της περιοχής και της πόλης και εφαλτήριο πειραματικής τέχνης και κοινωνικής φροντίδας» αλλά οι θεσμοί προτιμούσαν το Εμπρός να παραμένει κλειστό και το κέντρο της Αθηνάς και η γειτονιά μας να ερημώνει.Έτσι βρισκόμαστε στο Εμπρός από τη πρώτη στιγμή της κατάληψής του, που θεωρούμε ότι αποτελεί δικαίωμα στη πόλη και στο χώρο.

Πρόκειται για μια ρευστή μορφή που καθορίζεται από τα σώματα που διασχίζουν τον χώρο και τον χρόνο σε κάθε στιγμή. Τα σώματα αποκτούν σημασία μέσα απο νέες μορφές τέχνης και ζωής και δημιουργούν νέες καταστάσεις από τα κάτω. Πρόκειται για ένα συμμετοχικό σχεδιασμό της πόλης που είναι το μόνο που μας απομένει στη κρίση .
Για το κέντρο της Αθήνας και για τη γειτονιά μας είναι σημαντικό να αποδώσουμε στην κουλτούρα την σημασία που της ανήκει ως κοινό αγαθό στην πιο μεγάλη της σημασία, όπως ο αέρας ,το νερό,η κοινωνική δικαιοσύνη,για να διασώσουμε την ιστορία της πόλης μας και να επιστρέψουμε στους κατοίκους της Αθήνας αυτό που τους ανήκει. Το παλιό τυπογραφείο της εφημερίδας Εμπρός, αξιόλογο μνημείο αρχιτεκτονικής, στέγασε αρχικά την εφημερίδα Εμπρός αποτελώντας ορόσημο στην ιστορία της τυπογραφίας και του τύπου κατόπιν μετατράπηκε σε ένα πολύ σημαντικό θέατρο της Αθήνας(1988) πόλος έλξης καλλιτεχνών, φιλότεχνων σπουδαστών. Η διαμόρφωση του θεάτρου ήταν πρωτοποριακή και σημαντικές παραστάσεις που ανέβηκαν εδώ έκαναν τόσο το χώρο όσο και τη περιοχή να σφύζουν απο ζωντανια και δημιουργικότητα.

Σήμερα το ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός αποτελεί όπως άλλοι αντίστοιχοι χώροι στην Ιταλία, όπως το Τeatro Valle στο κέντρο της Ρώμης, το Cinema Palazzo στη γειτονιά του San Lorenzo, κοινό αγαθό από το οποίο κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μας το στερήσει. Το ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός δίνει ζωή και δράση μέσα από παραστάσεις, εργαστήρια,φαγητό, εγκαταστάσεις στον χώρο με τους κατοίκους, δράσεις για την κρίση και την οικολογία της πόλης και λειτουργεί ως καταφύγιο για τη γειτονιά και τη Αθήνα ολόκληρη. Το Εμπρός ανοιχτό στη πόλη της Αθήνας δημιουργεί, εμπνέει , παράγει την καθημερινή γιορτή.

Ελένη Τζιρτζιλάκη
www.nomadikiarxitektoniki.net

ΔΡΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΕΜΠΡΟΣ ΚΑΙ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

  • Το φαγητό στην πλατεία Αγ.Αναργύρων (Νομαδική Αρχιτεκτονική Νοέμβριος 2011)
  • Χριστούγεννα στο Εμπρος (Κίνηση κατοίκων Δεκέμβριος 2011)
  • Ο αυτοδιαχειριζόμενος κοινοτικός κήπος της οδού Αγ.Ασωμάτων(Κίνηση κατοίκων Μαρτιος 2012-Αύγουστος 2012 )
  • Το Εμπρός ως κοινό αγαθό στο κέντρο της πόλης(εργαστήριο Νομαδική Αρχιτεκτονική Δεκέμβριος 2012 –Απρίλιος 2012)
  • Το κέντρο της Αθήνας τώρα (εργαστήριο Νίκος Καζέρος ,Κωσταντίνα Θεοδώρου –Εncounters –Eλενη Τζιρτζιλάκη Μάιος 2013)
  • Το θέατρο Εμπρός οι χώροι η γειτονιά και οι ιστορίες των ανθρώπων. (Νομαδική Αρχιτεκτονική Φεβρουάριος 2013)
  • Με νύχια και με δόντια για τα δικαιώματά μας.Απρίλιος 2013 –συνεχίζεται (Χριστίνα Θωμοπούλου Ελένη Τζιρτζιλάκη)
  • Μας έδιωξαν απο εδώ. Περπατώντας στις διαδρομές των εκτοπισμένων. (Νομαδική Αρχιτεκτονική 1η Ιουνίου 2013 )