Τοποθεσία: κενός χώρος στην οδό Αγίων Ασωμάτων-Ψυρρή.
Μία ιστορία για τα πολλά πρόσωπα της βίας και του πολέμου στο κέντρο της πόλης.
Περπατάμε στο σκοτάδι, καθοδηγούμενοι από το φως του ουτοπικού άστρου των προβολών μας και ωθούμενοι από την οργή του Οχι μας προς την παρούσα απανθρωπιά
-John Holloway
Η αναζήτηση ενός κενού χώρου στο κέντρο της πόλης για τη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενου κοινοτικού κήπου, ήταν μια ιδέα που είχε ξεκινήσει εδώ και καιρό,με την επίδραση των community gardens που υπάρχουν εδώ και χρόνια σε άλλες πόλεις, και μετά το ταξίδι και τη συμμετοχή της Νομαδικής Αρχιτεκτονικής σε δράση στο Jardino Paradiso στη περιοχή του Μανχάταν στο Lower East Side. Σημαντική επίδραση είχε το πάρκο της οδού Ναυαρίνου αλλά και άλλοι αγώνες για τον δημόσιο χώρο στην Αθήνα όπως των ακτιβιστών για την διεκδίκηση να μείνει ελεύθερος ο λόφος Φιλοπάππου, για το Ελληνικό, για το πάρκο Κύπρου και Πατησίων και για το πάρκο στη βίλα Δρακοπούλου κλπ. Οι κοινοτικοί αυτοδιαχειριζόμενοι κήποι στο ιστορικό κέντρο της πόλης αποτελούν ένα στοίχημα, μια σημαντική διεκδίκηση και μια συμβολική κίνηση συγκατοίκησης των διαφορετικοτήτων της σε μια περιοχή που αστυνομοκρατείται και που η χαρτογράφησή της, ήταν εκείνη την περίοδο άστεγοι,μετανάστες που κρύβονταν για να μην τους κλείσουν σε στρατόπεδα, οροθετικές που φυλακίζονταν, μετανάστες με καρότσια που ζουν με αυτά που συλλέγουν και πωλούν από τα σκουπίδια. Οι άστεγοι, οι νέοι άνεργοι,οι βιοτέχνες που ανησυχούν για την επόμενη μέρα τους είναι πολλοί από τους κατοίκους του κέντρου.
Οι κοινοτικοί αυτοδιαχειριζόμενοι κήποι στο κέντρο θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια άλλη διαδρομή για την πόλη, ενάντια στις επιχειρήσεις σκούπα, στον διωγμό των μεταναστών και στο φόβο που ηθελημένα έχει εξαπλωθεί στο κέντρο της Αθήνας. Η κίνηση αυτή θα λέγαμε,στην εποχή που μια μερίδα των αρχιτεκτόνων του Ε.Μ.Π. είχαν ταχθεί με τα συμφέροντα του άγριου καπιταλισμού σχεδιάζοντας μια άλλη Αθήνα, αυτή του Rethinkathens, που για να γίνει θα εξαφανίσει με τον πιο βάρβαρο, και ενάντια στα ανθρώπινα δικαιώματα τρόπο, κατοίκους της, δείχνει το πως μπορούν οι αρχιτέκτονες να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα της πόλης μεσα από τον συμμετοχικό σχεδιασμό μαζί με τους κατοίκους.
Ο πρώτος κήπος στη περιοχή του Ψυρρή που έγινε στο κενό οικόπεδο της Ασωμάτων ήταν μια συμβολική κίνηση για τη συγκατοίκηση στη πόλη. Επιθυμούσαμε να είναι ένας χώρος που μπορούν να συμμετέχουν και να συναντιούνται οι διαφορετικότητες της πόλης, να καλλιεργούν και μέσα από την επαφή με τα φυτά και το χώμα ν αλλάζει η επιθετική συχνά καταστροφική συμπεριφορά στην οποία η πόλη αυτή τους έχει μάθει,να εξασφαλίζουν φρέσκια τροφή με τα ίδια τους τα χέρια, ήδη την Πρωτομαγιά είχαμε το πρώτο σπανάκι που το πήρε μετανάστης για να το μαγειρέψει.
Διαθέσιμα κενά οικόπεδα που ανήκαν στο δημόσιο στην περιοχή, μετά από έρευνα που κάναμε, υπήρχαν μόνο τα οικόπεδα στην Ασωμάτων που απ ότι μάθαμε άνηκαν στο ΥΠΠ0. Τα οικόπεδα αυτά ήταν εγκαταλειμμένα, χωρίς περίφραξη με αγριόχορτα και ακαθαρσίες.Στη κατάληψη του θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ τον μήνα Φεβρουάριο πραγματοποιήθηκαν από την κίνηση κατοίκων Ψυρρή δυο συζητήσεις που αφορούσαν το θέμα “Κοινοτικοί κήποι στην πόλη”.To πρώτο Σάββατο του Μαρτίου από τη κίνηση κατοίκων Ψυρρή ξεκινήσαμε την δημιουργία του λαχανόκηπου στο οικόπεδο της οδού Αγ.Ασωματων. Συμμετείχε η ομάδα που ασχολείται με φυσική καλλιέργεια “Νεα Γουινέα” και πολλές και πολλοί που είχαν μάθει για την πρωτοβουλία αυτή από την κίνηση κατοίκων και από το facebook. Το οικόπεδο καθαρίστηκε από τα αγριόχορτα, οι πέτρες γίνανε λόφοι,σβόλοι με σπόρους φυτεύτηκαν σε κύκλο, σκεπάστηκαν με άχυρο,σπόροι φυτεύτηκαν σε γλαστράκια, έγινε το κομποστ. Επιθυμία μας ήταν να έχουν πρόσβαση όλοι και όλες να μπορούν να φυτεύουν, να απολαμβάνουν τη φρέσκια τροφή, να βοηθήσει στη κάλυψη των αναγκών, στην επικοινωνία,τα παιδιά της γειτονιάς και πιο συγκεκριμένα από το γειτονικό δημοτικό σχολείο να μαθαίνουν να καλλιεργούν τη γη. “Ο κήπος θα βοηθούσε την πόλη να μπει σε μία διαδικασία του να αλλάζει έχουμε δικαίωμα να την αλλάξουμε.”Συνεχίσαμε να βρισκόμαστε στον κήπο κάθε Σάββατο. Ένα Σάββατο που είμαστε στον κήπο πέρασε η αστυνομία μας ρώτησε τι κάναμε εδώ,.Στη συνεχεία ήλθαν από την Αρχαιολογική υπηρεσία (Γ Εφορία Αρχαιοτήτων) και μας ζήτησαν να κάνουμε αίτηση. Η αίτηση ήταν συλλογική ζητήσαμε το δικαίωμα για την προσωρινή χρήση του οικοπέδου ως λαχανόκηπο. Την Μεγάλη Παρασκευή,όχι τυχαία, καθώς πολλοί-ες από εμάς έλειπαν ο λαχανόκηπος περιφράχθηκε από το ΥΠΠΟ με συρματόπλεγμα και μπήκε λουκέτο.
Την Πρωτομαγιά μπήκαμε στον κήπο, αφαιρώντας το συρματόπλεγμα και σπάζοντας το λουκέτο.Φυτέψαμε, ποτίσαμε, κόψαμε το πρώτο σπανάκι, αλληλοκεραστήκαμε και συζητήσαμε για τη συνέχεια. Πολλοι-ες περαστικοί ήλθαν στον κήπο καθώς ο χώρος ήταν σε τοποθεσία πέρασμα. Την επόμενη μέρα η περίφραξη και το λουκέτο μπήκαν ξανά. Η διευθύντρια της υπηρεσίας του ΥΠΠΟ όταν την επισκεφτήκαμε μας ανακοίνωσε οτι αυτή την ενδιαφέρουν μόνο τα αρχαία όχι οι άνθρωποι ούτε τα φυτά. Ότι η εισήγηση της στο Συμβούλιο θα είναι αρνητική. Μας είπε ξεκάθαρα ότι την ενδιαφέρει να τελειώνει με τον κήπο και με όλες και όλους εμάς. Το επόμενο Σάββατο που πήγαμε είχε φύγει και η ξύλινη πινακίδα που είχαμε φτιάξει και είχαμε τοποθετήσει στο χώμα και έγραφε“Κήπος”. Στη θέση της υπήρχε μια πινακίδα που είχε στερεωθεί με τσιμέντο και έγραφε “ΥΠΠΟ. Γ εφορία Αρχαιοτήτων”. ¨Ηταν φανερό, είχε ανοίξει ένας πόλεμος ανάμεσά μας.
Τον Αύγουστο τα φυτά που φυτέψαμε ξεριζώθηκαν.