Το σπίτι τόπος επιθυμιών, αρωμάτων, ερώτων, αναμνήσεων, ονείρων. Tο σπίτι μετακινούμενο, κρυμμένο, σιωπηλό, διαταραγμένο, τρωτό, χρεωμένο, λαθραίο.
Το σπίτι, ευάλωτο ως ύφασμα, αλλά και φτιαγμένο από ύφασμα.
Νήματα, σκοινιά, υφάσματα αγαπημένα που σε συναντήσεις γυναίκες έχουν χαρίσει, τα χαρτιά με τις απαντήσεις τους στις ερωτήσεις, φωτογραφίες απο την κατοίκιση εξορίαας του πατέρα στο νησί-Μακρόνησο, ένα γράμμα που έγραφε απο ένα κρυμμενο σπίτι τις πρώτες ημέρες της Δικτατορίας, φωτογραφίες από «τα σπίτια» των προσφύγων στη Μόρια, ένα ποιήμα, μια ζωγραφιά, ένα κέντημα, ένα κομμάτι ύφασμα, αποτελούν μερικά από τα ίχνη που συνθέτουν το σπίτι ως ύφασμα.
Στον χώρο που θα δημιουργηθει οι επισκέπτριες-ες προσκαλούνται να φιλοξενηθούν για καποιες ώρες και να έλθουν σε επαφή με αυτά τα ίχνη κατοικήσεων και απώλειας, και να απαντήσουν στις ερωτήσεις:
Στον χώρο που κατοικείτε τώρα νοιώθετε σπίτι σας;
Εάν έχετε εγκαταλείψει το σπίτι σας, τι νοσταλγείτε; έχετε κάτι μαζί σας από αυτό;
Έχετε ζήσει βία στο σπίτι σας;απο ποιούς-ες πως την αντιμετωπίσατε;
Τι είναι για σας αυτό που εκφράζει το σπίτι;
Πως φαντάζεστε το μελλοντικό σας σπίτι;
Προσκαλούνται επίσης να φέρουν μαζί τους στον χώρο ενα κομμάτι αγαπημένο ύφασμα.
Θα τηρηθούν κανόνες φιλοξενίας.
Ένα πρότζεκτ της Ελένης Τζιρτζιλάκη και της Νομαδικής Αρχιτεκτονικής www.nomadikiarxitektoniki.net
ήχος Δέσποινα Παναγιωτοπούλου
το ηχητικό περιβάλλον είναι μια οικογενειακή συνάντηση με φίλους και κοντινούς συγγενείς στο σπίτι του παππού μου Κωνσταντινου τον Αύγουστο του 2015,στο μνημόσυνο της αγαπημένης μου γιαγιάς Δέσποινας στην πόλη της Κοζάνης.Στο σπίτι αυτό έζησαν τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους,ορμώμενοι απο το προσφυγικό χωριό Φουντούκι της Μικράς Ασίας,με το θάνατο της γιαγιάς μου το σπίτι έκλεισε μετά απο μια γιορταστική συνάντηση των ανθρώπων που την αγάπησαν.
φωνή Μαρία Κενανίδου Υμνος της Αγάπης, Α’ προς Κορινθίους, επιστολή του Αποστόλου Παύλoυ