Το πάρκο ως κοινό αγαθό για την Αθήνα.
Διαδρομή: από την είσοδο απέναντι από το καφενείο ακολουθώντας τα μονοπάτια του πάρκου έως το Γυμνάσιο.
Η δράση έγινε στα πλαίσια του διημέρου δράσεων–παρεμβάσεων που οργάνωσε η επιτροπή κατοίκων Ακαδημίας Πλάτωνος “αγωνιζόμαστε –διεκδικούμε-απαιτούμε. Αρχαιολογικό Πάρκο: Ανοιχτός –Ελεύθερος Χώρος Πολιτισμού. Αγώνας για την ποιότητα ζωής.Προασπίζουμε τα κοινά.Δημιουργούμε κοινότητες ενεργητικής αλληλεγγύης”, για να παραμείνει το πάρκο ανοιχτό -ελεύθερο και μη εμπορεύσιμο, ένας εναλλακτικός προορισμός για την Αθήνα.
Ήταν μια μοναδική εμπειρία στο ανοιξιάτικο τοπίο αρχικά με τα παιδιά που είχαν έλθει με τις μικρές χειροτεχνίες που είχαν φτιάξει με την Ιωάννα και τις τοποθετούσαν στα δένδρα στην είσοδο του πάρκου, μετά περπατώντας μαζί στο μοναδικό τοπίο με τις ελιές, τις κουτσουπιές, τα πλατάνια τις δάφνες Απόλλωνα, και άλλα φυτά.
Ήταν ένας τρόπος να αισθανθούμε τον χώρο της Ακαδημίας του Πλάτωνα και τη σημασία του, μέσα από ποιήματα και τραγούδια, που διαλέξαμε για τον χώρο, αλλά και να γίνουμε μια εφήμερη κοινότητα. Υπήρχε μια αρμονία σ αυτές τις εκφωνήσεις κάτω από τα δένδρα και δίπλα σε αρχαία ερείπια, στο χώρο αυτό με την τόσο δυνατή μνήμη, περπατώντας δίπλα και σε άλλους ανθρώπους που συμμετείχαν σε άλλες δράσεις η που έκαναν τον περίπατό τους στο πάρκο, με αποκορύφωμα στο Γυμνάσιο, εκεί αφού έγιναν και οι τελευταίες εκφωνήσεις μοιραστήκαμε κρασί και γλύκισμα πορτοκάλι που έφερε ο Άγγελος φτιαγμένο από τον ίδιο για να μας ευχαριστήσει. Πολλές φορές ενώ περνάγαμε δίπλα από πλατώματα που υπήρχε πολύς κόσμος οι φωνές ξαφνικά εξαφανιζόντουσαν και η ησυχία που χρειαζόμαστε επικρατούσε. Μέσα από τη δράση αυτή κατανοήσαμε πόσο σημαντικό είναι το πάρκο να παραμείνει ελεύθερο και μη εμπορεύσιμο, ένας εναλλακτικός προορισμός για την Αθήνα,πολύτιμο αγαθό.
Εκφωνήθηκαν τα ποιήματα και τα κείμενα:
Κάλεσέ με με τα αληθινά μου ονόματα, του Thich Nhat Hanh(επιλογή Νίκος Αναστασόπουλος), Στιγμιαία αλληγορία του κήπου ως παράδεισος (Γιώργος και Ορέστης Τζιρτζιλάκης), Σου λείπει ο ίσκιος του, από το Χίλια χρόνια και μιά μέρα του Κώστα Παπαρούνα (επιλογή Τζίλυ Τραγανού), Η Σόνια η Μελανί η Λιούμπα του Άγγελου Σκούρτη, Δυνάμωσις του Κ. Καβάφη (Γεωργία Πρέκα), Αυγό η τοπίο του Νανου Βαλαωρίτη (Χρηστίνα), Απόσπάσματα από τα μικρά του Γιώργου Δουατζή (Αγλαία Κομνηνού), Ο βυθός της Έφης Αιλιανού (Δάφνη),Έχουμε κάθε δικαίωμα να κοιμόμαστε, Σκύλος του Ν.Καρούζου (Νίκος Καζέρος), περφορμανς κάτω από το δένδρο Χριστίνα Θωμοπούλου, ο Παπαλάνγκι δεν έχει χρόνο του Έριχ Σόερμαν(Ιωάννα Γκούμα), Στο τέλος της αρχής του αιώνα(Ελένη Τζιρτζιλάκη), τα κείμενα για τη λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας στη Πύλο της Ισμήνης Καρυωτάκη και Η αγάπη είναι μια άλλη έννοια για να κατανοήσουμε τη δύναμη της παραγωγής των κοινών από το Common Wealth του Antonio Negri.
