Διαδρομή: Οδός Αθηνάς – κεντρική Αγορά – πλατεία Κοτζιά.
Η δράση “το Καρότσι”, δράση για την ανθρώπινη κατάσταση, πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του δρώμενου-συζήτησης “Athens in Trans-IT-ion! Αθήνα: μια πόλη σε μετάβαση;” που οργάνωσε η θεωρητικός τέχνης και πολιτισμού Εύα Κέκου στο CAMP(Contemporary Art Meeting Point) που βρίσκεται στην πλατεία.
Μνήμη. Η πλατεία Κοτζιά ή πλατεία Λουδοβίκου ή Εθν.Αντίστασης,είναι μια ιστορική πλατεία της Αθήνας με σημαντικά αστικά κτήρια ανάμεσα τους το κτίριο Μελά στην γωνία Αιόλου και Κρατίνου, εκεί βρίσκονταν άλλοτε το Δημοτικό Θέατρο έργο του Τσίλλερ, που είχε φιλοξενήσει 150 οικογένειες προσφύγων, και κατεδαφίστηκε το 1933 από τον δήμαρχο Κοτζιά και που τα δένδρα της πλατείας ήταν βασικό στοιχείο της αισθητικής της.
Αστικό Κενό. Σήμερα αποτελεί ένα Αστικό Κενό καθώς υπάρχει μόνο μια γκρίζα πλακόστρωση χωρίς δένδρα, καθιστικά, διαμορφώσεις. Η σημερινή πλατεία έγινε το 2004, πολύ βιαστικά, χωρίς αρχιτεκτονικό διαγωνισμό η μελέτη,και η αρχιτεκτονική της δεν ευνοεί την παραμονή στην πλατεία. Συγκεντρώνονται κυρίως μετανάστες, χρήστες ουσιών και περαστικοί που κατευθύνονται στα γύρω καταστήματα.Το Σάββατο στην πλευρά της Αιόλου γίνεται ένα παζάρι κοσμημάτων.Ενδιαφέρον και διαχρονικό στοιχείο της πλατείας αποτελούν τα δυο καφενεία.
Περιπλάνηση με ένα καρότσι. Πρόκειται για την περιπλάνηση με ένα καρότσι σουπερμάρκετ γεμάτο φρούτα και το μοίρασμα των φρούτων στους παρευρισκόμενους στη πλατεία. Είναι μια συμβολική κίνηση, υπόμνηση μιας κατάστασης που παρατηρεί κανείς πολύ έντονα το τελευταίο διάστημα στο αστικό τοπίο της Αθήνας. Μετανάστες με καρότσια, που κινούνται ανάμεσά μας και κατευθύνονται στους κάδους απορριμάτων απ όπου συλλέγουν μέταλλα και χαρτιά. Είναι κυρίως άντρες μελαψοί – υπάρχουν και ελάχιστες γυναίκες, από τη Σρι Λανκα,το Μπαγκλαντές, την Αφρική. Διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να καταλήξουν στη Πέτρου Ράλλη όπου πωλούν το εμπόρευμά τους με το κιλό. Είναι αυτοί που με μεγάλο κόπο, μέσα από συνθήκες πείνας και εγκατάλειψης κάνουν την ανακύκλωση στην Αθήνα κερδίζοντας ελάχιστα χρήματα…
Βήματα. Διαδρομή. Μεταφέρω το καρότσι από το σουπερμάρκετ στην οδό Αθηνάς άδειο, το γεμίζω με φρούτα από τη Κεντρική Αγορά, και στη συνέχεια τα προσφέρω σε αυτές και αυτούς που συναντώ στην πλατεία Κοτζιά.
Το σώμα. Το σώμα μου διαπερνάται τραντάζεται από τη συχνότητα του καροτσιού πάνω στο έδαφος, άσφαλτος, πλάκες, κυβόλιθοι. Οι συχνότητες αλλάζουν, ο ήχος του καροτσιού και η κίνηση του σώματος συντονίζονται.Το σώμα σκύβει, ανασηκώνεται,ταράζεται….πονάει η πλάτη, βγάζω τα παπόύτσια, μένω ξυπόλητη να περπατήσω στην πλατεία.Τα πέλματα έρχονται σε επαφή με το έδαφος.
Το Δώρο. Προσφέρω τα φρούτα σε μετανάστες που συνομιλούν, μετανάστες με καρότσια που διασχίζουν την πλατεία, μοναχικούς που περπατούν πάνω κάτω, στο φύλακα του πάρκινγκ, γυναίκες με τα παιδιά τους που ταΐζουν τα περιστέρια, χρήστες που είναι καθισμένοι δίπλα σε σώματα ξαπλωμένα στο γρασίδι, πωλητές κοσμημάτων. Διαβάζω το ποίημα “Καρότσια πάνω κατω στη πόλη μας”. Διαβάστηκε επίσης ποιήματου Μαγιακόφσκυ“Σύγνεφο με παντελόνια”, το ποήμα διαβαζεται από πωλητές κοσμημάτων και από την Εύα Κέκου.
Ακολούθησε συζήτηση στο CAMP.
Συμμετείχαν οι: Νέλλη Καμπούρη, Δημήτρης Αληθεινός, Χρήστος Χρυσόπουλος, Ελένη Τζιρτζιλάκη.
Συντονισμός Εύα Κεκου.
