Στη μοναξιά και στην ευθραυστότητα των ημερών. Το γράμμα…
Αγαπημένη, αγαπημένε,
Βρίσκομαι στη Σίφνο. Ζω στο σπίτι που αισθάνομαι ως καταφύγιο, στο μονοπάτι απέναντι από το εκκλησάκι Ταξιαρχάκι. Tο σπίτι έχει χρωματιστά ανοίγματα που αντικρίζουν τα βουνά και την θάλασσα, έχει κήπο και γάτες.
Είμαι μόνη εδώ. Μου λείπουν οι φίλες μου, οι φίλοι μου. Μου λείπει η τέχνη. Τα νέα έρχονται από μακριά και το μόνο νέο εδώ είναι ο καιρός που αλλάζει.
Ζω στο μοναδικό τοπίο της Σίφνου, που αντέχει – ειδικά Γενάρη μήνα. Το νησί είναι πανέμορφο, έχει κάτι ποιητικό, το φως του Γενάρη, τα γλαροπούλια, τα μονοπάτια καταπράσινα, οι ξερολιθιές, τα περιβόλια, οι ανεμώνες.
Όμως, δεν παύει να είναι ένα μικρό νησί που ο τουρισμός το έχει καταβροχθίσει ως νοοτροπία, αλλά το χωριό Αρτεμώνας αντέχει ακόμη.
Αυτό κάνει τους ανθρώπους εδώ πιο κλειστούς. Συναντώ μοναχικούς ηλικιωμένους που περπατούν σκυμμένοι, στηριγμένοι στη μάτσα τους. Είναι εκείνες κι εκείνοι που ανάβουν τα καντήλια στα ξωκλήσια που είναι διασκορπισμένα σε όλο το νησί. Οι κατσίκες γεννούν αυτή την εποχή, βλέπω τα μικρά τους στις διαδρομές μου. Κρατώ ημερολόγιο.
Έχω κουραστεί με τα μέιλ, τα ζουμ, τα Facebook.
Θα ήθελα πολύ να λάβαινα γράμματα, καρτ ποστάλ, δέματα με το ταχυδρομείο. Αφορμή κιόλας είναι το δέμα που έστειλα στον ανιψιό μου· που το φωτογράφισε μαζί με την φίλη του Κάρμεν και μου έστειλαν τις φωτογραφίες.
Θα ήθελα, λοιπόν, αν έχετε όρεξη, να μου στείλετε κάτι με το ταχυδρομείο· ένα γράμμα, μια καρτ ποστάλ ή ένα δέμα.
Θα τα συγκεντρώσω και θα στήσω ένα μνημείο με τα γράμματα και τις καρτ ποστάλ, τα δέματα των φίλων μου, θα τα διαβάσω φωναχτά και θα κάνω μια μικρή τελετή σ’ ένα ξωκλήσι, σε κάποιο μονοπάτι.
Είναι ένας τρόπος να έρθετε κοντά μου σ’ αυτή τη μοναχική ζωή στο νησί. (Αν το τολμήσετε, μπορείτε και να έρθετε να κάνουμε μαζί την τελετή των γραμμάτων.) Εγώ αντίστοιχα θα σας στείλω με το ταχυδρομείο το ημερολόγιο που κρατώ αυτή την περίοδο. Γι’ αυτό μαζί με το γράμμα στείλτε μου τη διεύθυνσή σας.
Τελετή των γραμμάτων Παρασκευή 7 Μαίου 2021 Κατω Πετάλι ,Σιφνος
…Όταν ήλθαν αρκετά γράμματα και η καραντίνα συνεχιζόταν άρχισα να εκφωνώ κάθε γράμμα σ’ ένα τοπίο του νησιού. Πηγαίνω πάντα περπατώντας για να βρω τα τοπία: σε ξωκλήσια, σε μονοπάτια, σε αγρούς, αλλά και σε δημόσια κτίρια ή πλατείες του νησιού.
Η αποστολή των γραμμάτων συνεχίζεται. Είναι Άνοιξη, τα μονοπάτια γέμισαν άνθη και τα σώματα ζεστάθηκαν. Τα γράμματα φτάνουν στο νησί διασχίζοντας τα κύματα ή τη γαληνεμένη θάλασσα, μπλέκονται με άλλα γράμματα, άλλες σκέψεις, άλλα όνειρα.
Πόση ανάγκη για ένα γράμμα… Ένα γράμμα μπορεί να περιέχει μια εξομολόγηση, μια ιστορία, μια ζωγραφιά, μια φωτογραφία, ένα φυτό, μια πέτρα, ένα άνθος, μια μικρή ύφανση… Ω τι ομορφιά τα γράμματά σας! Και τι ανάγκη και πόσες επιθυμίες και πόσο έρχεστε κοντά μου… Σας ευχαριστώ.
Ευχαριστώ τα κορίτσια στο ταχυδρομείο που με ένα χαμόγελο και φροντίδα μου τα δίνουν.
