που αφορούν μια έρευνα για ‘νέες’ αναπαραστάσεις της Αντίστασης, του Εμφυλίου, και του Αντάρτικου της δεκαετίας του 1940 στην Ελλάδα
(ερωτήσεις του Γιάννη Μυλωνά).
Τι σου κίνησε το ενδιαφέρον να ασχοληθείς με το αντάρτικο και την Αντίσταση; Θυμάμαι ότι είχες ασχοληθεί με το μεταναστευτικό ζήτημα πριν την έκδοση της Ηλέκτρας το 2015.
Ναι παλαιότερα είχα μια απώθηση με αυτό το ζήτημα.Με το μεταναστευτικό και με την πολη ασχολιομουν καιρό,ηταν και η διδακτορική μου διατριβή γυρω απο αυτο,είχα αισθανθεί οτι γυρω απο το μεταναστευτικό υπήρχε πλεον ενα αδιέξοδο οταν πήγα στη Μόρια στη Μυτιλήνη τη δεύτερη φορά, γιατί η κατασταση ήταν πλεον αφόρητη και ηταν τόσοι οι καλλιτέχνες που εκαναν κατι σε σχέση με αυτό… Το ενδιαφέρον κυρίως ήρθε μετα το αδιέξοδο στη κατάληψη του Εμπρός,με ότι έκανα εκεινη την περίοδο ,με την πόλη και τους ανθρώπους της, με τις ομάδες.Είχα μια πολιτική- καλλιτεχνική προσωπική κρίση -αποφάσισα να πάω στη Κρήτη και να ψαξω την ιστορία της αδελφης της μητέρας μου και να οργανώσω ενα περπάτημα εκει που τη σκότωσαν, στo βουνό.Απο καιρό πριν έκανα περηπατητικές δρασεις στην Αθήνα οπως στην Ακαδημία Πλάτωνος,στον Κηφισσό,στη Μενάνδρου κλπ η και σε αλλες πόλεις οπως στη Ρώμη και ασχολιόμουν με πολιτική τέχνη συμμετέχοντας σε καταλήψεις.Πηγα μόνη μου να βρω αυτή τη τοποθεσία στα Σφακιά μαλιστα με λεοφωρείο και μετά με ταξί ,έμεινα στο ορεινό χωριό Καλλικράτης και προσπάθησα να μάθω απο τους ντόπιους που ακριβως ήταν. Η αντίδραση τους ηταν «τι τα σκαλίζεις». Συνάντησα όμως μια γυναίκα σ ενα καφενείο που μου είπε για τον θείο της που βοηθούσε τους αντάρτες για τις «δυό κοπελλιές» και συγκεκριμένα αυτη την ομαδα, μου είπε και για τη σπηλιά που κρυβόντουσαν και για το πως ζούσαν … ΟΙ άλλοι ήταν διστακτικοί. Συνάντησα επίσης στο σπίτι της κοντα στα Χανιά την Αργυρώ Πολυχρονάκη και τράβηξα αμέσως το βιντεο. Ήταν η μόνη που ζούσε γυναίκα- αντάρτισσα στη Δυτική Κρήτη και τον Λευτέρη Ηλιάκη (αντάρτη). Πήγα κι έψαξα στα αρχεία στα Χανιά. Ηταν συγκλονιστικά για μενα αυτά που έγραφαν οι τοπικές εφημερίδες για τη Νίτσα. Ενας καρδιακός φίλος με βοήθησε να κάνω το βιβλίο –φυλαχτό που μοίρασα στην περιπατητική δράση που ξεκίνησε απο τον Καλλικράτη.Με συνεπήρε περισσότερο απ ότι νόμιζα αρχικά. (2015