Δεν υπάρχουν καλά νέα
σου είπα
δεν συναντάω κανένα
ακολουθώ τις οδηγίες πιστά
συμπληρώνω τη δήλωση
όταν βγαίνω έξω βάζω γάντια
ενα σφιχτό μαντήλι για μάσκα
κι έχω και τη μάσκα στη τσέπη μου
κάνω τώρα
εκείνο το παιχνίδι ξανά
οτι είμαι δυο γυναίκες
εγω και η αδελφή μου και περπατάμε μαζι
τρώμε μαζι
κοιμόμαστε μαζι
δυο γυναίκες
διαφορετικές
η μια όπως θάθελε η μητέρα
η άλλη είναι αυτή που είσαι.
Έκλεισα το ραδιόφωνο
ποτέ δεν είχα τηλεόραση
σταμάτησα να βλέπω το δελτίο των επτά στο ιντερνετ
κι έμεινα σιωπηλή
μ εκείνα τα δάκρυα σαν αίμα στα μάτυα
ισως το αίμα να έσταξε κι απο το σώμα
είναι Απρίλης
των νεκρών και των ερώτων
Απρίλης ξεχαμένος
Απρίλης που οι ερωδιοί ταξιδεύουν
και οι παπαρούνες κόκκινες στο μονοπάτι ανθίζουν
και τα βατράχια τραγουδούν ανενόχλητα
Απρίλης της σιωπής
στους καθημερινούς περιπάτους
τις νύχτες ξάγρυπνη στο κρεββάτι σου
σκιά εγινε
που στροβιλίζεται τα μεσάνυχτα στην αυλή
τι έμεινε απο τ,αγγίγματα και τα φιλιά
τα πουλιά
τα ζωα
οι φωνές τους
χωρίς απαντησεις απο τους Βαρβάρους
που τα σκότωσαν
έφαγαν τα ζώα
έκοψαν τα δενδρα
μάτωσαν τη γη.
Τ αστέρια τις νύχτες
αστράφτουν
και πέφτουν
και τα μηνύματα απο τις πολιτείες του κόσμου φτάνουν
στο νησί
εκει που οι άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους, δεν προλαβαίνουν να τους θάψουν
το όνειρο ηταν ξένο
λείπουν τ’ αγγίγματα και τα φιλιά.
απο το ημερολόγιο των ημερών/όνειρα
Απρίλιος/2020,ελένη τζιρτζιλάκη