Exile Europa

Αστικό Συμβαν και performance  στην στα πλαίσια του #ThisIsACo-op

Σύλλογος Αρχιτεκτόνων-ΣΑΔΑΣ –ΠΕΑ στο Ελληνικό Περίπτερο στη  15η Διεθνή Εκθεση Αρχιτεκτονικής της Biennale της  Βενετίας

Σύλληψη-οργάνωση Δίκτυο  Νομαδική Αρχιτεκτονική, Με νύχια και με δόντια

Performance Χριστίνα Θωμοπούλου, Δημήτρης Σαμιρ,Ελένη Τζιρτζιλάκη, Στέφανος Χανδέλης,

Εισήγηση Ελένη Αλτινογλου ΠΙΚΠΑ Λέσβου

Συμμετείχαν οι  ομάδες  Biennale Urbana (Andrea Curtoni, Giulia Mazzorin), Alessandra Pomarico (Free Home University), Nation 25 (Ca- terina Pecchioli), Over The Fortress, The Nationless Pavillon (Sara Alberani), S.a.l.e-Docks, Stalker (Lorenzo Romito) Σε συνεργασία με τις: Sara Alberani (Nation25, The Nationless Pavilion), Alessandra Pomarico (Free Home Univer- sity) Περισσότερα…

Έξω απο το σπίτι του στην Καταβατή και στην πλατεία Αγίου Γεωργίου της Σίφνου Σάββατο στις 20 Αυγούστου 2016

‪#‎ThisIsACo–op  15η Μπιεννάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας –Σύλλογος Αρχιτεκτόνων.

..Τα σπίτια δεν ταράχτηκαν ούτ’οι αυλές σειστήκαν και τα πορτοπαράθυρα μείναν μανταλωμένα μπροστά στην ανίερη καταστροφή,στα σπίτια στις πόλεις,στα χωριά μέσα σε μια γενιά ο κόσμος των συμβόλων σιωπά…»

Στο δρώμενο  στην πλατεία μας ενέπνευσαν το κείμενο «Το σπίτι των επιθυμιών και των πόνων» του Αριστομένη που  ήταν η ομιλία του στο όγδοο Συνέδριο του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων το 1984 και δημοσιεύτηκε το 1990 στο «Οδοιπόρος προς την Πηγή κείμενα πολεοδομικού στοχασμού», η προσωπικότητά του, το σπίτι που έζησε στη Σίφνο που βρισκόταν σε απόσταση λίγων μέτρων εγκαταλειμμένο, και οι διηγήσεις γύρω από αυτό,  με καινούριες σκέψεις και ιδέες, παράγοντας νέες διαδρομές, έργα, παρεμβάσεις, αφηγήσεις, performances, αλλά και πράξεις που θa ακολουθήσουν.. Περισσότερα…

Performance | Exile –Europe 1:

Η δράση γίνεται σταδιακά και πραγματεύεται την έννοια της εξορίας. Πραγματοποιήθηκε στο αμφιθέατρο κεντρικό στοιχείο του Ελληνικού Περιπτέρου στα Giardini στo Warming House Performance  στις 27-5-2016.

Xρησιμοποιήθηκαν: ο χάρτης της Ευρώπης στο κεντρο του αμφιθεάτρου όπου χαράχτηκαν συμβολικά οι κόκκινες διαδρομές των προσφύγων, υπήρχαν φωτογραφίες από το στρατόπεδο της Μόριας στη Λέσβο και της Μακρονήσου. Διαβάστηκαν  τα ποιήματα του Pier Paolo Pasolini Profezia, Appendice 1964,Vittoria,  τo ποιήμα «στην Ειδομένη». Περισσότερα…

Κατασκευές επιβίωσης / LifeMatters

“Ο πρόσφυγας είναι η μόνη κατηγορία στην οποία είναι δυνατό σήμερα να διαβλέψουμε τις μορφές και τα όρια μιας πολιτικής κοινότητας που θα έρθει”
Giorgio Agamben

Το μέτωπο στην Ελλάδα σήμερα είναι στo Αιγαίο. Συλλογικότητες στα νησιά και άλλου στήνουν μια ανθρώπινη υποδομή, μια εφήμερη αρχιτεκτονική που συντελεί στο απώτερο έργο: την διάσωση της ζωής στην εποχή βιοπολιτικού πολέμου.

Η πρόταση στηρίζεται στα στοιχεία της τοπογραφίας, της μαρτυρίας, της δράσης.

• Η νέα τοπογραφία που οι μεταναστευτικές ροές παράγουν από την πορώδη αιγιακή ακτογραμμή έως τις πύλες εξόδου στα χερσαία συμπαγή σύνορα της χώρας, χαρτογραφείται, διαμορφώνει το εσωτερικό του περίπτερου.
• Μαρτυρίες προσφύγων και η δράση κοινοτήτων αυτοδιαχείρισης και ομάδων διάσωσης αποτελούν οπτικοακουστικό υλικό.
• Συσσωρευμένα στις νησιωτικές ακτές σωσίβια μεταφέρονται στο περίπτερο, η πρώτη ύλη προς αναζήτηση νέων χρήσεων: εφήμερα καταλύματα και χρηστικά αντικείμενα. Το περίπτερο θα αποτελέσει εργαστήριο-κοινότητα με την συμμετοχή σπουδαστών και επισκεπτών.

Η συλλογική επανάχρηση των σήμερα δευτερογενών αυτών αντικειμένων (σωσίβια) επεκτείνει προς την Ευρώπη, την υποδομή των κοινοτήτων που δρουν στα νησιά και, απηχεί την διάθεση να προσφέρουμε μια συλλογική απάντηση στην πολλαπλή σημερινή κρίση.

Η πρόταση θα υλοποιηθεί σε συνεργασία με αυτοδιαχειριζόμενους χώρους όπως «Το χωριό όλοι μαζί» στη Μυτιλήνη.

Νομαδική αρχιτεκτονική (www.nomadikiarxitektoniki.net)
Νίκος Καζέρος, αρχιτέκτων
Ελένη Τζιρτζιλάκη, αρχιτέκτων
Τζίλλυ Τραγανού, αρχιτέκτων
και συνεργάτες άλλων ειδικοτήτων.

Τοποθεσία: στην ακτή Τσαμάκια στη Μυτιλήνη
σε συνεργασία με το Caravan Project

Μυτιλήνη, Νοέμβριος. Στο νησί κυριαρχεί η αίσθηση ότι βρίσκεσαι ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση. Στους δρόμους της πόλης, στην αρχιτεκτονική και τη μουσική της, κυριαρχούν αισθήσεις και ρυθμοί ανάμεσα. Ο τόπος είναι το σμίξιμο των δυο πολιτισμών, υπενθυμίζοντας συχνά τη γοητεία της Ανατολής.
Εδώ αρχίζει η Ευρώπη, και το σύνορό της βρίσκεται στη θάλασσα. Όταν φτάσει ένας μετανάστης, βρίσκεται πλέον στην Ευρώπη. Η Frontex έχει εγκαταστήσει κλιμάκιο. Αν και το σύνορο στη θάλασσα δεν είναι φράχτης, όπως στον Έβρο, είναι επικίνδυνο, συχνά απροσπέλαστο, ενώ με τις συνθήκες που γίνεται το ταξίδι οι ταξιδιώτες είναι παραδομένοι στην απεραντοσύνη της θάλασσας. Η δράση-συνάντηση «Το καλό θα ’ρθει από τη θάλασσα» προσκάλεσε μετανάστες και ντόπιους να βρεθούν μαζί για λίγες ώρες, σαν μια ευχή: μέσα από αυτή εκφράζεται η επιθυμία να αντιστραφεί η σημερινή κατάσταση στο Αιγαίο και άλλες θάλασσες της Μεσογείου, σε νησιά όπως η Μυτιλήνη και η Λαμπεντούζα. Το Αιγαίο βάφεται με αίμα, καθώς αποτελεί μια από τις σημαντικές εισόδους στην Ευρώπη-φρούριο. Σ’ αυτή την κατάσταση εξαίρεσης, τα σώματα στο Αιγαίο χάνουν τη σημασία τους, οι ανθρώπινες ζωές δεν μετρούν, είναι «γυμνές ζωές». Περισσότερα…

Tοποθεσία: Χώρος τέχνης Art Scape στην οδό Μοσχονησίων

Στο πλαίσιο της έκθεσης «Χωρογραφίες, σημεία φυγής», που παρουσιάστηκε από τις 18.9 έως τις 5.10 στο χώρο τέχνης Artscape στην οδό Μοσχονησίων, το Δίκτυο Νομαδικής Αρχιτεκτονικής πραγματοποίησε τη δράση –συνάντηση: “Ταξιδεύοντας- κατοικώντας στην πλατεία Αμερικής”. Στην προσέγγιση αυτή,η πόλη αντιμετωπίζεται μέσα από τις πολυμορφικές σχέσεις των ανθρώπων που την κατοικούν. Μας ενδιαφέρει η ιστορική, συναισθηματική και κοινωνική διάσταση του χώρου και οι πολλαπλοί τρόποι με τους οποίους το σώμα μας υπάρχει, κινείται, εκτίθεται, κατοικεί μέσα σε αυτόν. Περισσότερα…

Μια ζωντανή κατάληψη στέγης σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Αγώνες για το δικαίωμα στην κατοικία και στην πόλη της Αθήνας.

Συμμετοχικός σχεδιασμός, κατασκευή παιδικής χαράς και φυτεύσεις. 28,29 Ιουνίου 2014

Τοποθεσία: ανάμεσα στα κτίρια των Προσφυγικών.

Το “σπίτι” είναι ένα σύνολο σπιτιών, ένα σύνολο λειτουργιών κι ένα σύνολο συμβολικών γραφών, όχι μόνο πληροφορικών αλλά και προστατευτικών, ερμηνευτικών και εκστατικών… Σπίτι των επιθυμιών και των πόνων». Η περιγραφή αυτή του σπιτιού, από τον αρχιτέκτονα Αριστομένη Προβελέγγιο , ταιριάζει σε εκείνο που συμβαίνει σήμερα στα Προσφυγικά. Είναι μια κατάληψη στέγης, μια ζωντανή γειτονιά. Οι σημερινοί κάτοικοι είναι κυρίως καταληψίες (από το Αφγανιστάν, τη Συρία, την Αφρική, αλλά και την Ελλάδα), λιγοστοί ιδιοκτήτες που έχουν απομείνει και ενοικιαστές. Ανάμεσα στα κτίρια, παιδιά που παίζουν, γυναίκες που πηγαινοέρχονται, ρούχα απλωμένα, άνθρωποι στα μπαλκόνια, ακούγεται ραδιόφωνο στις διαφορετικές γλώσσες της Αθήνας. Παραφωνία είναι τα πολλά παρκαρισμένα αυτοκίνητα στον ελεύθερο χώρο. Περισσότερα…

Τοποθεσία: Παλαιό Χρηματιστήριο, Σοφοκλέους 8-10

Η δράση αυτή αποτελεί μέρος της ενότητας «Μας έδιωξαν από δω», δράση που έγινε από το ελεύθερο αυτοδιαχειριζόμενο θέατρο Εμπρός έως την Ομόνοια τον Ιούνιο ακολουθώντας τη διαδρομή της Μενάνδρου,και αφορά το δύσκολο, πολλές φορές ακατόρθωτο ταξίδι για να φτάσουν ως εδώ οι εκτοπισμένοι της πόλης,αφορά επίσης το κέντρο της Αθηνάς, το gentrification, το κυνήγι των μεταναστών, τον εκτοπισμό τους σε στρατόπεδα όπως της Αμυγδαλέζα. Περισσότερα…

Τοποθεσία: φουαγιέ θεάτρου Εμπρός

Το άλλοτε παλιό τυπογραφείο – θέατρο Εμπρός αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για την γειτονιά του Ψυρρή και για το κέντρο της πόλης.Η γειτονιά του Ψυρρή, παλιά γειτονιά της Αθήνας, μετά το 1950 είχε πολλές βιοτεχνίες,εργαστήρια και τεχνίτες που άρχισαν να φεύγουν με το προεδρικό διάταγμα για την απομάκρυνση ορισμένων χρήσεων γης που είχαν ρύπανση και όχληση για το κέντρο της Αθήνας του 1998. Η γειτονιά γρήγορα άλλαξε, πολλές βιοτεχνίες και πολλά εργαστήρια που πολλά δεν μπορούμε να πούμε ότι είχαν ιδιαίτερη ρύπανση και πολλοί κάτοικοι έφυγαν,γρήγορα γέμισε κέντρα διασκέδασης μικρής διάρκειας μέσα από ένα ιδιόμορφο gentrification(“εξευγενισμό” της γειτονιάς) χωρίς καμιά φροντίδα γιαυτό το κάτι πολύτιμο που προϋπήρχε. Πολλά από τα εργαστήρια έφυγαν γιατί δεν είχαν να πληρώνουν το ενοίκιο που έφτασε στα ύψη με αποκορύφωμα το 2004 και τους Ολυμπιακούς αγώνες που ήθελαν να δώσουν μια άλλη εικόνα για την Αθήνα και να απομακρύνουν ότι στέρεο. Περισσότερα…

Τοποθεσία: Κιβωτός στο αίθριο στο μουσείο Μπενάκη.

Μια χειρονομία ενάντια στο κλίμα βίας και τις επιχειρήσεις σκούπας, που γίνονται στο κέντρο της Αθήνας. Η δράση αφορά τους αστικούς νομάδες εκτοπισμένους που κατοικούν το αφιλόξενο κέντρο της πόλης. Ως ένα πλήθος που αποτελείται από υποκειμενικότητες, εισέρχονται μέσα στην κιβωτό με τις συνήθειες και τις τροφές τους. Μας δείχνουν τα πρόσωπά τους, διηγούνται την ιστορία τους, μιλούν για τα πρωταρχικά φαγητά που αγαπούν, και σώζουν μέσα στη κιβωτό, που γίνεται ένας τόπος φιλοξενίας. Η κιβωτός γίνεται το καταφύγιο τους. Περισσότερα…

Τοποθεσία: πλατεία στο Μοναστηράκι

Η δράση ήταν ένα σχόλιο πάνω στη μετανάστευση, δίνοντας το έδαφος της πλατείας το πολύχρωμο λιθόστρωτο για να υποδεχτεί την φιλοξενία και την συγκατοίκηση στη πόλη. Στην πλατεία πάνω στο πολύχρωμο λιθόστρωτο που συμβολίζει την πολυπολιτισμικότητα της Αθήνας, απλώθηκαν λέξεις όπως σύνορα, αγάπη, φιλοξενία κλπ σε διαφορετικές γλώσσες διαφόρων εθνικοτήτων για να υπενθυμίσουν την ανάγκη της επικοινωνίας και την κοινωνικής συνάθροισης των νομαδικών υποκειμένων της πόλης σε αυτή την κεντρική πλατεία σταυροδρόμι.Την ανάγκη της υπέρβασης του φόβου, του ξένου και του διαφορετικού. Περισσότερα…

Τοποθεσία: Στον υπαίθριο χώρο του Βυζαντινού Μουσείου

Σκοπός ήταν η εξερεύνηση της φαντασιακής διάστασης της κατοίκησης στις διασπορικές κοινότητες που δημιουργούνται πέρα από τα εθνικά σύνορα εστιάζοντας στην εμπειρία των γυναικών καθώς και να διερευνήσει τις μυθογραφίες της καθημερινότητας σε συνθήκες εκτοπισμού προσωρινότητας και απεδαφοποίησης. Κατά τη διάρκεια σχηματίστηκε μια κοινότητα δίκτυο από γυναίκες διαφορετικής εθνικότητας ηλικίας επαγγέλματος που έχουν προσωπική εμπειρία απεδαφοποίησης η εκτοπισμού έχουν όμως λίγες η καθόλου ευκαιρίες για ανταλλαγή εμπειριών μεταξύ τους. Αυτή η κοινότητα οικειοποιήθηκε τον χώρο του μουσείου με ένα τρόπο που θύμιζε την συγκατοίκηση των παντελώς διαφορετικών αν και συνδεδεμένων γυναικών στη μυθιστοριογραφία της Elif Shafak. Περισσότερα…