Διαδρομή:Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θεατρο Εμπρός-Αριστοφανους-Ευρυπίδου-Αθηνάς –Πανεπιστημίου-πλατεία Συντάγματος-Εθνικός Κήπος.
Η δράση έγινε στα πλαίσια του δεκαημέρου Σώμα και Πολιτική. Ήταν μια σιωπηλή διαδρομή- περιπλάνηση μέσα από θραύσματα-ίχνη που αφορούν τη χαμένη μνήμη της πόλης, βιώματα – ποιητικά αφηγήματα από το παρόν της – αφηγήσεις από εξεγέρσεις. Τα αφηγήματα αφορούσαν τη πλατεία Θεάτρου και το θέατρο του Μπούκουρα, το Δημοτικό θέατρο της Αθήνας και την κατοίκηση του από πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής, την κατάληψη των προσφυγικών και τους σημερινούς κατοίκους, τον Δεκέμβρη του 2008 και τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου μαζί με μνήμες απο την παρισινή κομμούνα, τους τσιάπας, την στιχομυθία στη ασφάλεια με την Ηλέκτρα Αποστόλου, τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 44 στην Αθήνα, με κατάληξη τον Εθνικό κήπο . Υπήρχαν ποιητικά αποσπάσματα από ποίηση των Γιώργο Ιωάννου, Μανσούρ, Κατερίνα Γώγου, Pie Paolo Pasolini, ζωντανές αφηγήσεις για την οδό Πανεπιστημίου από τους Νίκο Καζέρο, Κωσταντίνα Θεοδώρου , για τον κινηματογράφο REX, από τη Diana Sabri και τον Βασίλη Σπυρόπουλο για τη διαδρομή.
Το απόγευμα της Παρασκευής 9 Αυγούστου 2013 στις 6.30μμ μετατρέψαμε το ιστορικό αρχείο σε ένα χώρο αρχείο για τη μετανάστευση και τον εκτοπισμό με υλικό που συγκεντρώθηκε από συλλογικότητες στη Σύρο και είχαμε μεταφέρει από την Αθήνα. Παράλληλα με την προβολή του βίντεο που είχαμε κάνει στην Αθήνα Μας έδιωξαν από εδώ. «Περπατώντας στις διαδρομές των εκτοπισμένων» διηγηθήκαμε ιστορίες μετανάστευσης-εκτοπισμού συνόρων ενώ ένα σκοινί που είχαμε φέρει από το καρνάγιο της Ερμούπολης μας τύλιγε, μας εμπόδιζε, μας έπνιγε. Η δράση από τις σκάλες του ιστορικού αρχείου μεταφέρθηκε στον χώρο της πλατείας Μιαούλη όπου το σκοινί συμβολίζοντας τα σύνορα μας περιόρισε, μας σημάδεψε, το κόψαμε βγήκαμε έξω από αυτό, και στο τέλος έγινε ένα παιχνίδι για να καταλάβουμε τον κενό χώρο της πλατείας. 
